روانشناسی - مهم این است که زندگی معمولی خود را بکنی و گاهی حتی در معرض بدی ها قرار بگیری اما انتخاب کنی که خوب باشی
زمان دبیرستان معلم شیمی ما همیشه میگفت: "در ریزترین واحد سازنده ماده یعنی در دنیای اتمها این الکترونها با بار منفی هستند که مانند ابری گرداگرد هسته اتم (شامل پروتون با بار مثبت) میچرخند، و این پروتون واقعا دل شیر دارد که در محاصره لایههای از اَبرالکترون با افتخار، مثبت بودن خودش را حفظ میکند."
معلم شیمی میگفت: "در واقع در زندگی هم مثبتها زمانی ارزش واقعی خود را پیدا میکنند که در محاصره منفیها، مثبت بمانند و در دل منفیهاست که مثبت بودن هنر میشود!"
اینکه یک نفر در جمع منفیها کاری منفی انجام دهد و بعد به خود ببالد و انتظار داشته باشد که به خاطر کار نادرستش و جراتی که به خرج داده به او جایزه بدهند، این اصلا هنر نیست. سفید بودن و از همه مهمتر سفید ماندن در بین آدمهایی که اصرار به سیاهی دارند، هنر واقعی است.
غدیر، آبى است که ریشه همه درختان و گل بوته هاى باغستانهاى توحید براى تغذیه و رشد به آن نیازمند است.
گل لبخندتون شکوفا، و عیدتون مبارک
داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند،
این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند. همیشه هر چیزی را که دوست داریم به دست نمی آوریم،
پس بیاییم آنچه را که به دست می آوریم دوست بداریم.
انسان عاشق زیبایی نمی شود،
بلکه
آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!
انسانهای بزرگ دو دل دارند
دلی
که درد می کشد و پنهان است و دلی که می خندد و آشکار است.
همه دوست
دارند که به بهشت بروند،
ولی کسی دوست ندارد که بمیرد … !
عشق مانند نواختن پیانو است،
ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری. سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.
دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه
مخلوقات جایی باشد،
پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای
واقعی خود را بیابیم.
محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود. اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر
محدود است؛
خاکِ پاکِ حَرَمَت سُرمِه چِشمانِ ما
روز و شب، کار من فقط این است:
حرف او، با پرنده ها گفتن
پر زدن در نگاه گنبد نور
زیر لب یا رضا رضا گفتن